şimdi şöyle başlıyordu hikaye; adam içeride, e tabi kadın da içeride, bir güzel müzik çalıyor içeride, piyanolu, reçel içeride kavanoz içeride, dokunmuyor kimse yemiyorlar, adam susuyor müziği sindirme derdinde belli ki, ama tamamen çıkarım yapıyorum belki de öyle değildir, kadın telefonu elinde hoppidi hoppidi birşeylere basıyor ve homurtulu, müzik bitiyor adam gözlerini kapıyor, kadın her ne yapıyorsa telefonunda onu yapmaya devam ediyor, kapı vuruluyor ikisinin çocukları olduğunu düşündüğüm 12-13 yaşlarında bir kız çocuğu içeri giriyor, babası ilgileniyor kızla yanıma gel gibisinden birşeyler diyor, anne halen telefonla meşgul, kız konuşurken yüzünün hali ağlamaklı oluyor, baba elini kızın omzuna koyuyor, kız ağzından kırmızı bir bülten çıkartıyor ve basın açıklaması yapıyor, anne elindeki telefonu bırakıp televizyonu açıyor, televizyonda baba ve kız var, yanlarında önlerinde köşe bucak polisler çevrelemiş ikisini de, konuşmuyorlar pasif direniyorlar (mış), anne ilgisiz televizyonu kapatıyor, sesli sesli güldüğünü görüyorum, ilk önce minik sesler çıkararak homurdanıyor, sonra sarsılmaya başlayarak katılıyor, kendinden geçiyor anne, o sırada baba ve kızı ağızdan çıkan bülteni taş kakmak suretiyle kapı çaprazında duran büfeye monte ediyorlar, 

ofiste sıradan birgün.